Siam Subaru Webboard

General Discussion => Siam Subaru Society Forum => ข้อความที่เริ่มโดย: SilverRabbit ที่ มกราคม 21, 2010, 11:37:16 am

หัวข้อ: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: SilverRabbit ที่ มกราคม 21, 2010, 11:37:16 am
“ แอม ” เสาวลักษณ์ ลีละบุตร เล่าว่าได้พบเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเพิ่งกลับจากการไปปลูกป่า หน้าตาของเธอเบิกบานด้วยความปีติที่ได้ช่วยฟื้นฟูธรรมชาติ เธอพรรณนาถึงคุณประโยชน์มากมายของการปลูกป่า ทั้งบรรเทาโลกร้อน เพิ่มออกซิเจน ให้ร่มเงา ปกป้องหน้าดิน และช่วยให้ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล ฯลฯ เธอยังเล่าถึงนักปลูกป่าอย่าง ด.ต.วิชัย ที่เป็นแรงบันดาลใจให้แก่ผู้คนมากมาย

 

“ ดีจังเลย ” แอมยินดีกับเพื่อน “ ตอนนี้เธอปลูกต้นไม้ที่บ้านเยอะเลยซีท่า ”
เพื่อนทำหน้าเซ็งทันทีแล้วตอบว่า “ โอ๊ย ใครจะไปกวาดใบไม้ไหว ร่วงอยู่ได้ เลยตัดทิ้งไปแล้ว ” รัก ป่ารักต้นไม้ทั่วทั้งโลกนั้น บางครั้งกลับง่ายกว่ารักต้นไม้ในบ้าน เราพร้อมจะไปปลูกป่าทั่วทุกหนแห่ง แต่คร้านที่จะดูแลต้นไม้ในบ้าน ปลูกป่านอกบ้านไม่ใช่เรื่องยาก แค่หย่อนกล้าไม้ลงหลุมแล้วกลบ จากนั้นก็กลับบ้านได้เลย แต่ปลูกต้นไม้ที่บ้านสิ เรายังต้องรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยนานนับปี ครั้นต้นไม้เติบโตสูงใหญ่ ก็ยังต้องเสียเวลากวาดใบไม้ร่วงไม่หยุดหย่อน วันดีคืนดีกิ่งไม้อาจตกมากระแทกหลังคาเป็นรู

เป็น เพราะต้นไม้นอกบ้านให้แต่สิ่งดี ๆ มีแต่สิ่งที่น่าชื่นชม ไม่เป็นภาระแก่เราเลย เราจึงรักเขาได้ง่าย ส่วนต้นไม้ในบ้านนั้นเรียกร้องการดูแลเอาใจใส่จากเรา แถมยังอาจก่อปัญหาให้ด้วย หลายคนจึงมองเห็นแต่ข้อเสียของเขา จนรู้สึกระอาขึ้นมา


เป็น เพราะเหตุผลเดียวกันนี้หรือเปล่า ผู้คนเป็นอันมากจึงรักและชื่นชมคนอื่นได้ง่ายกว่าคนในบ้าน เราเห็นแต่ความดีของคนไกลตัวเพราะเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเราเลย ส่วนคนในบ้านนั้นอยู่ใกล้กับเรามากเกินไปจึงเห็นแต่ข้อเสียของเขา หรือเห็นเขาเป็นภาระที่ต้องดูแลเอาใจใส่จนกลบข้อดีของเขาไปเกือบหมด ผลก็คือเรามักสุภาพอ่อนโยนกับคนไกล แต่มึนตึงฉุนเฉียวง่ายมากกับคนใกล้ตัว

ลอง มองให้เห็นคุณประโยชน์หรือความดีของต้นไม้ในบ้านบ้าง เราอาจจะรักเขาได้ง่ายขึ้น หลายคนมาเห็นประโยชน์ของต้นไม้ในบ้านก็หลังจากที่โค่นจนเหลือแต่ตอ แต่นั่นก็สายไปแล้ว จะไม่ดีกว่าหรือหากเรารู้จักชื่นชมเขาขณะที่ยังอยู่กับเรา

กับ คนในบ้านก็เช่นกัน เราควรหัดชื่นชมคุณความดีของเขาบ้าง ที่แล้วมาเราอาจมองข้ามไปเพราะคุ้นชินความดีที่เขาทำกับเราจนมองเห็นเป็น เรื่องธรรมดา เพลงที่แสนไพเราะ หากได้ฟังทุกวันทุกคืนก็กลายเป็นเพลงดาดๆ ไม่มีเสน่ห์สำหรับเรา ฉันใดก็ฉันนั้น คำพูดที่ไพเราะของภรรยา น้ำใจของสามี หรือความใส่ใจของพ่อแม่ หากเราได้ยินได้ฟังหรือได้รับติดต่อกันเป็นปี ๆ หรือนานนับสิบปี ก็กลับกลายเป็นสิ่งสามัญจนเรามองไม่เห็นความสำคัญ ไม่ต่างจากอากาศที่เราไม่ค่อยเห็นคุณค่าทั้ง ๆ ที่ขาดมันไม่ได้เลย


น่า แปลกก็ตรงที่หากคนใกล้ ตัวทำผิดพลาดหรือสร้างความไม่พอใจแก่เรา แม้เพียงครั้งเดียว การกระทำนั้น ๆ กลับฝังใจเราได้นานหรือลึกกว่าความดีที่เขาทำกับเรานับร้อยนับพันครั้ง ใช่หรือไม่ว่าเวลาเขาทำดีกับเรา เรามองว่านั่นเป็น “ หน้าที่ของเขา ” หรือเป็น “ สิทธิที่เราควรได้รับ ” แต่เมื่อใดที่เขาทำไม่ดีกับเรา ทำให้เราไม่พอใจ เรากลับมองว่าการกระทำเช่นนั้นเป็น “ สิ่งที่ไม่สมควร ” เป็นเรื่อง “ ไม่ธรรมดา ” ดัง นั้นจึงฝังใจเราได้ง่ายกว่า อันที่จริงเขาอาจไม่ได้ทำผิดพลาดเกินวิสัยปุถุชน แต่ความที่เรามักจะมีความคาดหวังสูงจากคนใกล้ชิด ความผิดพลาดของเขาแม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้เราหัวเสีย ขุ่นเคือง หรือน้อยเนื้อต่ำใจได้ง่ายและนาน


คน ในบ้านหรือคนใกล้ตัวนั้น ไม่ว่าจะดีแสนดีเพียงใด ก็ย่อมมีวันที่ต้องกระทบกระทั่งกับเราบ้าง แต่หากเราไม่ฝังใจอยู่กับเหตุการณ์เหล่านั้น หันมามองและชื่นชมคุณความดีของเขา เปิดใจรับรู้ความรักที่เขามีต่อเรา เราจะรักเขาได้ง่ายขึ้น และตระหนักว่าเขามีความสำคัญต่อชีวิตของเรายิ่งกว่าคนไกลตัวเสียอีก อย่ารอให้เขาจากไปเสียก่อนถึงค่อยมาเห็นคุณค่าของเขา ถึงตอนนั้นก็สายไปเสียแล้ว


อะไรก็ตามยิ่งอยู่ใกล้ตัวมากเท่าไร เราย่อมหน่ายแหนงและระอาได้ง่ายมากเท่านั้น เพราะใจที่ชอบเห็นแต่แง่ลบมากกว่าแง่บวก มิ ใช่แค่ต้นไม้ในบ้าน หรือคนในบ้านเท่านั้น หากยังรวมถึงทรัพย์สมบัติในบ้านด้วย แต่นั่นยังไม่ใกล้เท่ากับร่างกายและจิตใจของเราเอง ไม่ว่าสวยเท่าใดก็ยังเห็นแต่ความไม่งามของตัวเอง ไม่ว่าจะทำดีเพียงใดก็ยังเห็นแต่ตัวเองในแง่ร้าย คนที่เกลียดตัวเองนั้นทุกวันนี้มีมากมาย ยิ่งรักก็ยิ่งเกลียดเพราะไม่ดีอย่างที่หวัง ยิ่งยึดติดคาดหวังกับความสมบูรณ์พร้อม ก็ยิ่งเห็นแต่ความพร่องของตนเอง ลอง มองให้เห็นความดีของตัวเองบ้าง ให้อภัยกับความผิดพลาด ยอมรับความไม่สมบูรณ์พร้อม ใช้สิ่งที่มีอยู่แม้น้อยนิดเพื่อการสร้างสรรค์สิ่งดีงาม แล้วคุณจะรักตัวเองได้มากขึ้น

 :grazy:
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: tau ที่ มกราคม 21, 2010, 11:59:22 am
 good good good good
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: Momo Ko ที่ มกราคม 21, 2010, 12:35:01 pm
คมมาก สะท้อนอะไรได้ดีมากๆ...   good good

แต่ผมรักทั้งต้นที่อยุ่ในบ้าน และนอกบ้านนะคร๊าบบบ.....
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: Ken ที่ มกราคม 21, 2010, 01:10:49 pm
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆให้น้องๆครับพี่โมทย์
หัวข้อ: Re: ÃÑ¡¤¹ä¡Å ÃÐÍÒ¤¹ã¡Åé ( àÃÒà»ç¹àªè¹¹Ñé¹ËÃ×ÍäÁè ?)
เริ่มหัวข้อโดย: PadetP21 ที่ มกราคม 21, 2010, 01:32:30 pm
เยี่ยมยอดเลยครับ เอามาจากไหนนี่????  :a1:
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: BMX มองแต่เธอ ที่ มกราคม 21, 2010, 02:15:17 pm
โดนครับพี่โมทย์ ปักหมุดไว้เรยครับ   :a121: :a121: :a121:
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: Hiter ที่ มกราคม 21, 2010, 02:28:41 pm
 good ข้อคิดดีๆ ขอบคุณครับพี่
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: ACCESS ที่ มกราคม 21, 2010, 02:48:24 pm
ดีมากๆเลยครับ ขอบคุณนะครับ good
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: ble ช.ม. ที่ มกราคม 21, 2010, 03:59:37 pm
ผมรักต้นไม้ที่อยู่ในบ้าน กับต้นไม้นอกบ้านก็รักเหมือนกันเเต่น้อยกว่าหน่อย เเต่มักจะดูเเล พรวนดิน รดน้ำต้นไม้ที่อยู่นอกบ้านมากกว่าง่ะ wow wow 555
ล้อเล่นนะครับ เป็นบทความที่ดีมากๆเลยครับ  good
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: subie ที่ มกราคม 21, 2010, 06:06:12 pm
 good  good  good  good  good
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: mystic ที่ มกราคม 21, 2010, 06:56:25 pm
เป็นบทความที่ดีมากเลยคับ ขอบคุงคับบบบ   good good
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: kazama ที่ มกราคม 21, 2010, 07:21:54 pm
คนเรามักเป็นอย่างนี้พี่ มักไม่มองเห็นความสำคัญกับสิ่งใกล้ตัว  จนกว่าจะเสียไปถึงจะรู้สึก แปลกแต่จริง
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: boatstd ที่ มกราคม 21, 2010, 09:43:33 pm
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับพี่โมทย์
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: Chaiwatinov ที่ มกราคม 21, 2010, 10:20:54 pm
ยอมรับครับ ผมก็เป็นบ้างเหมือนกัน  :boy:
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: suby_ja ที่ มกราคม 21, 2010, 11:07:28 pm
อันนี่ เรื่องจริง เลยนะ

กับ ผมเอง ครับ

ไม่ต้อง ดูใครหรอก เอา แค่ พ่อ แม่ ปู่ ย่า เรานี่ แหละ กว่า จะมารู้ ตัว ว่า ไม่ค่อยได ดู แลก็ ตอนอยู่ รพ. แล้ว

แล้ว-------------- ก็ ----------เสีย---------------ท่านไป

แล้ว เรา---------ก็----------เสียใจ---------แล้วก็ เสียดาย-------------ว่า ถ้า--------- เราจะ------------------- เราจะ

แต่เราก็ ทำไม่ได้    แล้ว ก็จะรู้ สึกอย่างนี่ ไปตลอด ชีวิต-------------------------

มาตอนนี่ ผม ก็เลย พยายาม ดู แล พ่อ แม่ มากขึ้น อีกหน่อย เพราะ ตัวเอง ก็ยัง เลิก หลายๆ อย่าง เพื่อให้ มีเวลาตลอดไม่ได้ครับ  ------ไม่ได้ เพื่อใครหรอกครับ เพื่อตัว เอง ไม่ อยากจำไปอีกหน่ะ----

พูดไว้ เล่าไว้ ให้ฟังนะครับ

หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: ST@BL3 ที่ มกราคม 22, 2010, 02:04:33 am
ดีจังครับ บทความนี้พัฒนาจิตใจตนเองได้จากข้อคิดที่แฝงอยู่   :a116:
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: pap ที่ มกราคม 22, 2010, 08:27:33 am
 cryy cryy cryy
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: Le Zaa ที่ มกราคม 22, 2010, 01:32:59 pm
กระทู้นี้โดน(ใจ)มากครับ
อ่านจบ..แล้วย้อนกลับมาดูตัวเองนี่ ทำไมมันแทงใจขนาดนี้
ผู้เขียนบทความนี้เข้าใจการดำเนินเป็นอย่างดี ขอบคุณมากครับกับข้อคิดดีๆ
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: Ricer ที่ มกราคม 22, 2010, 02:39:19 pm
กำลังเจออยู่เลยครับ  cryy
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: SilverRabbit ที่ มกราคม 25, 2010, 12:27:59 pm
ขอบคุณคร๊าบบบบที่ชอบกัน...
เป็นเพื่อนกันก็สะกิดกันไปสะกิดกันมาแหละครับ...ฮ่าฮ่า(บางคนร้องไห้ซะเยอะเชียว ฮา) :grazy:

ไม่เจอเพื่อนๆเลยเดี๋ยววันที่9จะไปกินร้านพี่บั๋นเห็นว่าจะมีconcertขาเหล้าหรือขาไม่เล่าเชิญนะคร๊าบบบบ(เชิญแทนเจ้าของ อิอิ)...เอจะผิดกระทู้มั้ยเนี่ย ฮา
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: POP_EMS ที่ มกราคม 27, 2010, 09:18:05 pm
น่า แปลกก็ตรงที่หากคนใกล้ ตัวทำผิดพลาดหรือสร้างความไม่พอใจแก่เรา แม้เพียงครั้งเดียว การกระทำนั้น ๆ กลับฝังใจเราได้นานหรือลึกกว่าความดีที่เขาทำกับเรานับร้อยนับพันครั้ง ใช่หรือไม่ว่าเวลาเขาทำดีกับเรา เรามองว่านั่นเป็น “ หน้าที่ของเขา ” หรือเป็น “ สิทธิที่เราควรได้รับ ” แต่เมื่อใดที่เขาทำไม่ดีกับเรา ทำให้เราไม่พอใจ เรากลับมองว่าการกระทำเช่นนั้นเป็น “ สิ่งที่ไม่สมควร ” เป็นเรื่อง “ ไม่ธรรมดา ” ดัง นั้นจึงฝังใจเราได้ง่ายกว่า อันที่จริงเขาอาจไม่ได้ทำผิดพลาดเกินวิสัยปุถุชน แต่ความที่เรามักจะมีความคาดหวังสูงจากคนใกล้ชิด ความผิดพลาดของเขาแม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้เราหัวเสีย ขุ่นเคือง หรือน้อยเนื้อต่ำใจได้ง่ายและนาน


 good good good

ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: รักคนไกล ระอาคนใกล้ ( เราเป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?)
เริ่มหัวข้อโดย: erggy ที่ มกราคม 28, 2010, 09:20:02 pm
 good good